Wat is een India Pale Ale (IPA)?
Kom meer te weten over de IPA!
Voeg nog {beersToAddNum} bier toe voor gratis verzending van deze doos Voeg nog {beersToAddNum} bieren toe voor gratis verzending van deze doos
Voeg nog 1 SUB Vat toe voor gratis verzending van deze doos Voeg nog {torpsToAddNum} SUB Vaten toe voor gratis verzending van deze doos
Voeg nog één tapvat toe voor gratis verzending
De India Pale Ale (IPA) is misschien wel de meest populaire bierstijl van het moment. Flink gehopt, bitter en verfrissend bier met typische aroma’s van ceder, citrus en tropisch fruit. Dit bittere biertype werd voor het eerst gebrouwen in Engeland maar komt inmiddels uit alle hoeken van de wereld.
Er zijn twee verhalen over het ontstaan van de IPA. Het eerste en meest bekende verhaal gaat terug naar de 17e eeuw toen Engeland veel overzeese koloniën had. De brouwers uit het stadje Burton-on-Trent brouwden in die tijd uitsluitend voor de Oost-Indische Compagnie. Om dit bier uiteindelijk bij de in India gestationeerde Britten te krijgen was een schip bijna vijf maanden onderweg - te lang om gewoon bier goed te houden. Door extra hop aan het bier toe te voegen (hop heeft een conserverende werking) bleef het bier langer goed. Het exportbier was zwaarder gehopt en daardoor bitterder. Uiteindelijk waren dit ook de Ales die buiten het Verenigd Koninkrijk zijn uitgevoerd, niet alleen naar India maar ook aan Amerika.
Een ander verhaal over het ontstaan van deze bierstijl is wat minder romantisch. Dit verhaal begon in de tweede helft van de 18de eeuw met een bestaand bier van brouwer George Hodgson. Hij brouwde het bier met de bedoeling om ze twee jaar te laten rijpen, wat de toevoeging van extra hop verklaarde. Uiteindelijk werd dit bier onder officieren van de Oost-Indische Compagnie populair omdat Hodgson's brouwerij vlakbij de haven lag, de prijzen gunstig waren en de zeevaarders op krediet konden kopen. Uiteindelijk ging het bier dus wel naar India, maar daar werd het niet speciaal voor gebrouwen. Maar over één ding zijn we het eens; het ging om een stevig gehopt bier, hoewel de smaak van de hop waarschijnlijk al lang vervlogen was tegen de tijd dat het bier gedronken werd.
Hoe dan ook, de naam India Pale Ale is dus gebaseerd op deze verhalen.
Bijzonder aan de traditionele IPA is dat het brouwwater uit Burton-on-Trent hogere niveaus van calcium en sulfaten bevat, wat duidelijk leidt tot droger en meer bitter bier. Dat aspect van de smaak staat vandaag de dag nog steeds overeind, maar de IPA zoals we hem nu kennen komt eigenlijk vooral uit Amerika.
Het was pas begin jaren 80 dat Amerikaanse craft-brouwers begonnen met het gebruik van nieuwe hopsoorten zoals Cascade ( citrus aroma ) of Simcoe ( ceder aroma ) om te komen tot het moderne karakter van een IPA. Toch is er een verschil tussen Engelse en Amerikaanse IPA' s. De Engelse bieren neigen meer naar aardse, bloemige aroma' s en zorgen voor een evenwicht met het biscuit achtige van de mout. Amerikaanse IPA's hebben duidelijk een focus op de hop, voornamelijk citrus, ceder en soms tropische of juist harsachtige smaken.
Normaal gesproken wordt hop meegekookt bij het brouwen van bier. Bij het koken verdwijnt een groot deel van de fruitige aroma's uit de hop en blijft de bitterstof over.
Dryhopping is het toevoegen van (extra) hop aan de gekoelde wort, dus na het kookproces. De hop wordt toegevoegd in de lagertank, laat in de vergisting of tijdens de lagering. Omdat de hop niet wordt gekookt, blijven de fruitige aroma's intact, zonder dat er veel bitterstoffen aan het bier worden toegevoegd.
In het algemeen variëren IPA's tussen 5,5 - 7,5% alcohol en hebben deze bieren een gouden tot koperachtig kleur. IPA's zijn meestal gefilterd, maar soms hebben ze een lichte waas. Om tegenwicht van het overweldigende hopboekket te bieden, bevatten IPA' s licht gekarameliseerde bleke mout wat een broodachtige noot geeft van biscuits of toast. Ale-gist versterkt de fruitige citrus tonen.
Session style IPA's bevatten een laag alcoholpercentage, maar hebben desondanks een mooie volle smaak. Er zijn 'sessions' die slechts 2,5% alcohol bevatten en tegelijkertijd een explosie aan geur en smaak hebben.
Eén van de populairste IPA substijlen van de laatste paar jaar is de New England IPA. Deze stijl staat bekend om de royale hoeveelheid dryhop. Hierdoor is het vooral een enorm fruitig bier, met veel hoparoma's van tropisch fruit. Het bittere van de hop verdwijnt meer naar de achtergrond.
Karakteristieke, donkere variant op de IPA, ook wel Cascadian Dark Ale genoemd. De zwarte kleur is te danken aan het gebruik van geroosterde mout, maar met het typische aroma van IPA bieren.
Double IPA (DIPA) of Imperial IPA (IIPA) is een sterke, hoppige variant met een hoog gehalte aan mout en hop. Hierdoor heeft een DIPA een alcoholgehalte van rond de 8% en een bitterheidsgraad van boven de 60 IBU. Tegenwoordig worden er zelfs Triple IPA's (TIPA) gebrouwen die nog meer alcohol bevatten.
Wat eet je nou bij zo'n heftig bitter bier? Vaak worden pittige gerechten aangeprezen als de perfecte combinatie met een IPA, maar is dit wel de beste match? Hop en pittigheid versterken elkaar, dus vaak is het helemaal geen aangename combinatie. Beter kies je voor vette en eiwitrijke gerechten zoals bijvoorbeeld zalm, intense ( blauwe ) kazen of geroosterd vlees.
Ook hapjes uit de frituur of een kazige pizza gaan prima samen met een IPA. Serveer een IPA het beste in een tulpvormig glas bij een temperatuur van 5-7 graden celcius. Dan komen de smaken het beste tot hun recht.