DIY Eisbock: Maak je eigen EisbockEisbocken: zelf Eisbock maken

Volgens de legende is Eisbock bij toeval ontstaan: een medewerker van een brouwerij liet vaten bockbier in de winter buiten staan. De inhoud bevroor en de volgende ochtend bleek het nog vloeibare restje heerlijk te smaken. Met een vriezer kan je dit thuis nadoen: zelf eisbocken!

Bij eisbocken maak je een geconcentreerde versie van een bier. Dat doe je door middel van vries-destillatie. Je bevriest eerst een bier, wat je daarna boven een andere fles laat ontdooien. De alcohol en smaak componenten zullen als eerste ontdooien en dat vang je op.

Bier kiezen

Je kan elk bier eisbocken. Het hoeft dus geen bock te zijn: brouwerij De Molen maakte bijvoorbeeld een indrukwekkende eisbock van een Bowmore barrel-aged versie van hun Hel & Verdoemenis. Jopen heeft ExceptioNEL gemaakt: een eisbock van Mooie Nel IPA.

Een smaakvol, stevig bier geeft vaak het beste resultaat. Hoe beter het bier, hoe groter de kans dat de eisbock ook lekker zal zijn.

Optioneel blend je twee of meer bieren om te eisbocken. Of voeg je smaakcomponenten toe, zoals fruit of koffie. Dit kan zowel briljant als verschrikkelijk uitpakken. Wil je iets toevoegen, wees dan vooral bescheiden, het overheerst namelijk snel.

Eisbocken zonder knoeien

Je gaat straks 2 flessen op elkaar te zetten: een bevroren fles en een lege fles. Met een “eisbockstellage” lukt dat dat zonder knoeien of vallende flessen.  Ik maakte er een van een Beerwulf doos en een trechter. Met wat plakband en een mesje heb je in een handomdraai een handige stellage.

Zorg bij het bouwen dat het stevig genoeg is, dat de fles met bevroren bier past en het uiteinde van je trechter in de lege fles belandt. Ook belangrijk kijkgaten te maken, zodat je beide flessen kan zien:

Eisbocken

Om dicht bij de eisbock legende te blijven, gebruikte ik de ‘gewone’ Schneider Weisse Aventinus. Dat is  ook een veilige keuze, want het bier zelf vind ik heerlijk.

1. Neem een ruime plastic (frisdrank) fles. Bevroren vloeistof zet uit, gebruik daarom geen glazen of te kleine plastic fles.
2. Giet het bier rustig in de plastic fles. 1 liter is een mooie hoeveelheid.
3. Leg de plastic fles in de vriezer totdat de inhoud helemaal is bevroren. Dat kan wel 24 uur duren.
4. Haal de fles ruim voordat je de eisbock wil proeven uit de vriezer. Pas op met het openen van de fles met bevroren bier: door de combinatie van koolzuur en temperatuurverschil schoot mijn dop met een harde knal los.  
5. Zet de fles (zonder dop) direct op z’n kop op de trechter in je eisbockconstructie. Zorg er voor dat je de eisbock ook daadwerkelijk in de andere fles opvangt.
6. De bevroren inhoud zal langzaam ontdooien, de alcohol als eerste. Dit sijpelt door het ijs en neemt de alle smaakcomponenten mee: je bent aan het vries-destilleren!
7. De eisbock zal via de trechter langzaam in de lege fles druppen. Het bevroren bier in de bovenste fles zal steeds iets lichter van kleur worden.
8. Als je denkt dat er genoeg alcohol en smaak uit het ijs is gedrupt, haal je de plastic fles weg. Doe je dat te vroeg, heb je een te alcoholisch goedje met weinig smaak. Doe je het te laat, wordt je eisbock te waterig. Een goede vuistregel is dat je ongeveer 1/3 tot de helft van de originele hoeveelheid aan eisbock over houdt. Ik heb het geheel ongeveer 2,5 uur laten druppen.
9. Laat de eisbock op temperatuur komen. Kamertemperatuur is prima, zorg er in ieder geval voor dat het niet kouder dan 10 graden is. Bewaar uiteraard ook het nog bevroren restproduct. 

Resultaat DIY Eisbock: Aventinus mini-proeverij

Het resultaat testen is misschien wel het leukste deel. Ik nodigde 2 vrienden uit voor een Aventinus mini-proeverij. We starten met het restproduct uit de plastic fles: het is waterig en saai. Daarna proeven we de ‘gewone’ Aventinus en de Aventinus Eisbock.

Hier heb ik ze al ruimschoots omschreven, het zijn kortweg beide fantastische bieren.

Tot slot proeven we de zelfgemaakte Aventinus Eisbock. Ik had van 1 liter bier een kleine 400 ml eisbock gemaakt. Door het bevriezen zit er weinig koolzuur in het bier. In ons glas zit een donkerbruine, wat stroperige vloeistof zonder schuim. Het ruikt zoals de Aventinus Eisbock, maar dan sterker, geconcentreerder. De smaak is behoorlijk heftig. Het is zoetig, met aroma’s van amandel en gedroogd fruit. De hint van drop komt sterker naar voren. De alcohol is prominent aanwezig, we schatten het percentage in op een kleine 20%. Het is dan ook meer een likeur dan bier. We zijn positief verrast, het smaakt goed! We kunnen spreken van een geslaagd experiment.

Wil je meer lezen?