Alles over IPA sub-stijlen

West Coast IPA

De West Coast IPA is eigenlijk de originele (moderne) IPA. Het zijn Amerikaanse brouwers als Stone en Lagunitas geweest die met hun vlaggenschip IPA’s de hele stijl nieuw leven inbliezen, maar tegenwoordig staan die bieren dus bekend als West Coast IPA. Een West Coast richt zich echt op het bittere element van de hop. In de aroma’s herken je gras en dennen en de mout geeft het een licht zoete basis, maar het is bitterheid die de show steelt.

Voorbeelden: Lagunitas IPA, Stone IPA

East Coast, New England en Hazy IPA

De East Coast IPA is in de basis wat zachter, zoeter en minder in your face dan de West Coast. Het zoete van de mout treedt meer naar de voorgrond en de hoppige afdronk is wat minder bitter. De laatste jaren is deze stijl langzaam samengesmolten met de New England IPA, die zich nóg meer op fruitigheid richt. Hierin herken je bijvoorbeeld duidelijk aroma’s van citrus, mango, ananas of ander tropisch fruit. Door de ondoorzichtige kleur zie je dit soort bieren ook wel eens aangeduid als Hazy IPA.

Voorbeelden: Lagunitas Hazy Wonder, Brussels Beer Project Juice Junkie, ’t IJ Fruity IPA

Milkshake IPA

Maar het kan altijd fruitiger, zoeter en vooral: romiger! De Milkshake IPA doet, zoals de naam al doet vermoeden, een beetje denken aan een lekkere fruitige milkshake. Brouwers voegen hiervoor vaak lactose toe tijdens het brouwen. Deze ‘melksuiker’ wordt door gist niet omgezet in alcohol of koolzuur en zorgt niet alleen voor een zoete smaak, maar ook voor een beetje romig en zacht mondgevoel. Het gebruik van haver kan een soortgelijk effect hebben.

Voorbeelden: Two Chefs x Vengaboys: Gender Fluid, BrewDog Basic Shake

Double/Imperial IPA

Ook bij deze sub-stijl vertelt de naam je eigenlijk al alles wat je moet weten. De Double IPA (DIPA) of Imperial IPA is vooral gewoon ‘meer’. Het alcoholpercentage van een DIPA ligt al gauw rond de 7-8% en de hoeveelheid hop is nog verder opgeschroefd. Om dat te kunnen ondersteunen zorgen brouwers ook vaak voor een stevig zoete moutbasis. De DIPA wordt vaak gecombineerd met andere stijlen, zo is de New England Double IPA (vaak afgekort als NEIIPA) simpelweg een sterkere versie van de NEIPA.

Voorbeelden: Uiltje Dr. Raptor, Le Perle DIPA Bio

Het artikel gaat hieronder verder

Session IPA

De tegenpool van de DIPA is de Session IPA. Dit is juist een lichtere variant van de stijl, die vaak ergens tussen de 2,5 en 4 procent alcohol bevat. Een Session IPA is ontworpen als verfrissende doordrinker, dus het mondgevoel en de body is een stuk lichter. Maar wees niet bang; dankzij de gulle hoeveelheid hop is een goede Session allesbehalve smaakloos!

Voorbeelden: Stone Go To IPA, Brixton Low Voltage

Black IPA of Cascadian Dark Ale

Een Black IPA (BIPA) of Cascadian Dark Ale is een leuke manier om een onoplettende drinker op het verkeerde been te zetten. De donkere kleur doet namelijk denken aan een stout of porter, maar een goede BIPA is in de smaak en geur toch echt onmiskenbaar een IPA. In de geur mag je die typische tonen van gras, dennen en hars verwachten, maar licht geroosterde tonen van koffie en chocolade mogen er ook best in zitten.

Voorbeelden: Emelisse Black IPA, Kromme Haring Inktvis

Wild of Farmhouse IPA

Deze IPA wordt gebrouwen met wilde gisten of giststammen zoals Brettanomyces of Kveik. Dit zorgt voor smaken en aroma’s die je zou kunnen beschrijven als funky of stallig (ja, ze doen dus denken aan een paardenstal).

Voorbeelden: Nevel Erve, LERVIG Farmhouse IPA

White IPA

Een White IPA (WIPA) is een mix tussen de IPA en het ons welbekende Belgische witbier. Die stijl staat dankzij het gebruik van (ongemoute) tarwe bekend om een licht citrusachtig zuurtje, waar bovendien curaçaoschil (sinaasappel) en korianderzaad aan wordt toegevoegd. Die smaken zal je dus, naast de fruitige aroma’s van de hop, ook herkennen in een White IPA.

Voorbeelden: Vezelay White IPA, St. Christoffel WIPA

Brut IPA

De term ‘brut’ ken je mogelijk van de champagne en dat is niet geheel toevallig. Net als een champagne moet een Brut IPA vooral droog zijn. Dat effect is wat lastig uit te leggen; je moet het vooral ervaren. Een droge afdronk in bier bereik je door de gist flink z’n werk te laten doen. Een gebrek aan restsuikers in het bier zorgt ervoor dat de afdronk droog aandoet. Deze stijl was een paar jaar geleden korte tijd erg populair, maar verdween eigenlijk vrij snel weer van het toneel. Jopen brouwt nog wel hun Brut Uiteinde rond Oud & Nieuw, als knipoog naar de traditionele fles champagne.

Voorbeelden: Jopen Brut Uiteinde, Lagunitas Petaluma Fuzz